RUTINOSCORBIN 210 tabletek
Rutinoscorbin to dwuskładnikowy lek stosowany w przypadkach niedoboru lub zwiększonego zapotrzebowania na witaminę C (np. w trakcie przeziębienia) oraz pomocniczo przy zwiększonej przepuszczalności naczyń krwionośnych. Zawiera witaminę C, która jest przeciwutleniaczem oraz niezbędnym elementem wielu procesów metabolicznych (np. synteza kolagenu) oraz rutozyd, który poprawia stan naczyń krwionośnych i redukuje ich przepuszczalność.
Skład:
Substancjami czynnymi są rutozyd (Rutosidum) w postaci rutozydu trójwdonego oraz kwas askorbowy (Acidum ascorbicum).
1 tabletka zawiera 25 mg rutozydu i 100 mg kwasu askorbowego.
Rutozyd zawarty w leku to naturalny flawonoid — ma właściwości przeciwutleniające, dzięki czemu chroni witaminę C przed utlenieniem i działa z nią synergistycznie w unieszkodliwianiu wolnych rodników. W lecznictwie używany jest również ze względu na swoje właściwości uszczelniające naczynia kapilarne.
Ogranicza działanie czynników zwężające naczynia krwionośne, które wywołują obrzęki i stany zapalne. Zwiększa elastyczność i odporność mechaniczną naczyń. Zwiększa również wchłanianie witaminy C z światła jelit.
Witamina C bierze udział w dużej ilości procesów metabolicznych zachodzących w organizmie. Jest głównym antyoksydantem środowiska wodnego ustroju. Bierze udział w metabolizmie lipidów, syntezie kolagenu i innych białek tkanki łącznej, w redukcji żelaza niehemowego (dzięki czemu organizm może je wykorzystać do produkcji hemoglobiny) oraz w procesach usuwania wolnych rodników.
Stosowanie:
Profilaktycznie stosuje się doustnie od 1 do 2 tabletek Rutinoscorbinu na dobę. W przypadku stwierdzonych niedoborów witaminy C dawka wzrasta — stosuje się od 1 do 2 tabletek od 2 do 4 razy na dobę.
U dzieci poniżej 6 lat dawkowanie powinien ustalić lekarz.
Osoby z chorobami nerek nie powinny przyjmować więcej niż 5 tabletek na dobę.
Rutinoscrobinu nie powinno się stosować w przypadku nadwrażliwości na witaminę C, rutozyd lub jakikolwiek inny składnik leku.
Przeciwskazaniem do stosowania jest również występująca kamica szczawianowa (obecnie lub w przeszłości) oraz stany chorobowe związane z nadmiernym gromadzeniem żelaza w organizmie (np. talasemia, hemochromatoza, niedokrwistość syderoblastyczna).