Nerwica, czyli zaburzenia nerwicowe lub lekowe to grupa zaburzeń w których objawem dominującym jest lęk. Występuje najczęściej u osób w wieku 25-45 lat. Wedle szacunków zmaga się z nimi 8 milionów Polaków. Choć zaburzenia nerwicowe nazywane są chorobą duszy, cierpi przez nie również ciało. Bagatelizowane i nieleczone mogą trwać latami. Czy wystarczy wziąć się w garść, by pokonać nerwicę?
Przyczyną powstawania nerwica są nierozwiązane konflikty wewnętrzne, brak opieki rodzicielskiej w dzieciństwie lub uraz psychiczny czyli trauma. W efekcie nerwica może iść w kierunku obniżenia poczucia własnej wartości, nadmiernego zaangażowania w prace, utratę radości życia, izolacje w domu a nawet samobójstwa.
Aby zdiagnozować nerwicę należy obserwować wszelkie objawy, zarówno psychiczne jak i fizyczne. Należy pamiętać, że zaburzenia nerwicowe są poważnym problemem, który trzeba leczyć.
Kiedy jesteśmy narażeni na nerwicę?
• po silnych przeżyciach,
• po urazach psychicznych,
• kiedy organizm reaguje obronnie na stres prowadząc do problemów psychicznych,
• kiedy dużo się stresujemy,gdy jesteśmy przemęczeni.
Psycholodzy przyznają, że coraz częściej mają do czynienia z pacjentami nerwicowymi. Zwykle trafiają do nich kierowani przez innych lekarzy: internistów, kardiologów, neurologów, gastrologów. Kiedy okazuje się, że dolegliwości, na które uskarżają się chorzy, nie mają potwierdzenia w rzeczywistości, bo ich ciało jest zdrowe, trzeba zająć się duszą. Nie jest to jednak takie proste, ponieważ chory musi powiązać ze sobą kilka faktów, które początkowo wydają się do siebie zupełnie nie pasować.
Wyróżnia się trzy grupy objawów nerwicowych
A) Objawy somatyczne, czyli dotyczące ciała
B) Objawy nerwicowe dotyczące sfery poznawczej
C) Objawy emocjonalne
- Nieuzasadniony lęk, niepokój
- Napady paniki, fobie
- Ogólne przygnębienie, apatia
- Brak motywacji
- Poirytowanie
- Labilność emocjonalna
Rodzaje nerwic
Fobia: występuje w sytuacji, gdy pewne wydarzenia/ludzie/przedmioty wywołują w nas nieuzasadniony lęk.
- Fobie specyficzne, które związane są z lekiem przed zwierzętami, obiektami, zamkniętymi pomieszczeniami, krwia…
- Fobie sytuacyjne w których dominuje lek przed wykonywaniem danej czynności w obecności innych ludzi.
- Fobie społeczne często mylone z nadmierna nieśmiałością. Zaburzenie lękowe pojawiające się u nastolatków związane z lekiem wobec sytuacji społecznej dotyczącej kontaktu z innymi ludźmi np.
- Unikanie wystąpień publicznych
- Unikanie jedzenia i picia w miejscach publicznych
- Trudności w nawiązywaniu kontaktów w miejscach publicznych
Zaburzenia obsesyjno-kompulsywne: u pacjenta pojawiają się natrętne myśli i zachowania. Czasem w tym przypadku mówi się o tzw. "nerwicy natręctw". Osoba cierpiąca na to zaburzenie jest swiadoma tego, że pojawiające się myśli i zachowania są nieracjonalne ale w wyniku lęku poddaje się nim. Najczęściej dotyczy: przemocy, seksualności, religii, nadmierna dbałości o porządek i czystość własnego ciała.
Nerwice depresyjne lub lękowo depresyjne to zaburzenia nerwicowe obok których bardzo silnie odczuwalny jest smutek , apatia, przygnębienie.
Wszystkie rodzaje nerwic łączy jedno: osoba chora robi wszystko, aby unikać czynników mogących wywołać napad choroby. Nerwica to nie urojenia, pacjenci bardzo często mają pełną świadomość tego, że ich obawy czy lęki są zupełnie nieuzasadnione. Jako przykład możemy przytoczyć arachnofobię (lęk przed pająki), osoba z tą przypadłością wie, że pająk nie jest dla niego zagrożeniem, a i tak nie jest w stanie wyzbyć się strachu i lęku.
Leczenie nerwicy - psychoterapia
Skuteczną metodą leczenia każdego rodzaju nerwic jest psychoterapia, dzięki której poprzez uświadomienie sobie indywidualnej przyczyny powstania zaburzen lękowych, pacjent może przerwac mechanizm tzw,,błędnego koła”.
Najczęściej pacjent kierowany jest na psychoterapię grupową albo indywidualną. Ta pierwsza sprzyja budowaniu zaufania do drugiego człowieka, redukcji lęku, uczeniu się nowych relacji emocjonalnych. Pacjent porównuje swoje doświadczenia z przeżyciami innych osób, naśladuje pewne postawy, poznaje inne objawy choroby, ale przede wszystkim zdobywa przy tym wiedzę o sobie. W przypadku terapii indywidualnej bardzo ważna jest nić porozumienia z terapeutą, zaufanie do niego i szczerość. – Niekiedy łatwiej zwierzyć się obcej osobie niż komuś bliskiemu. Najważniejsze jednak, by pacjent sam przed sobą przyznał się do pewnych rzeczy, poszukał przyczyn stresu albo lęku, uświadomił sobie, w jakich sytuacjach występują dane objawy i z czym się one wiążą.
Wychodzenie z zaburzeń nerwicowych wymaga wiele pracy nad sobą, ale bardzo często kończy się sukcesem.
